Ik heb een zoon. Je weet wel, zo'n eentje die het leuk vindt om een stoere pet op te hebben en helemaal uit zijn dak gaat als hij een brandweerauto hoort. Zijn fiets noemt hij een motor en als we ergens naar toe gaan, is zijn vraag altijd: “Auto?” Terwijl we die al bijna een jaar niet meer hebben. Kortom, een echte jongen.

Niet dat wij hem in een rolbevestigend patroon opvoeden, maar het zit er gewoon in. Een paar weken geleden liep Yori opeens met een beer door de kamer: “Oh, beer poep, beer schone luier!” En hij begon net te doen of beer een schone luier om kreeg. Daarna kreeg de beer zijn flesje en moest hij gaan slapen. Yori was de papa van de beer!

Een paar dagen later was er opeens een klein duplo-poppetje dat ‘zijn baby' was. "Baby eten, baby slapen, baby poep, baby stout, doeke doeke (knuffelen)." We zijn met zijn drietjes de stad in geweest en Yori heeft nu een nieuw speelkameraadje: een echte babypop. Een pop met een eigen bedje, een kinderstoel, een bordje en bestek.

Mijn stoere jongen leeft zich nu helemaal uit en laat zijn nieuwe speelkameraadje niet meer met rust. De pop die hij de naam Baby heeft gegeven, beleeft bijna hetzelfde als wat hij beleeft. Ze krijgt eten, drinken, een schone luier, moet naar bed en mag mee op de motor. Yori zorgt goed voor zijn baby.

Daar sta je dan als vader. Je zoon speelt met poppen, wat moet je daar nou mee? Yori en ik gaan zo boodschappen doen. Dat neemt even wat tijd in beslag; baby moet ook z'n jas aan! Het is leuk om te zien, hoe de kinderen zich op de crèche spiegelen aan dat wat ze voor een groot deel thuis zien van hun ouders: "Jij bent vader, ik ben moeder en jij bent kindje en jij moet doen wat ik zeg!"

Moeder zet koffie en papa en kindje krijgen een kopje. De groepsleiding wordt ook voorzien van een geurig bakje. Nog voordat je het kopje op hebt, wordt het je alweer afgenomen, omdat moeders wil afwassen. Vader gaat met zijn loopauto naar het werk, nadat hij mama en kindje een kus heeft gegeven.

Kindje valt even uit haar rol; ze pakt zelf een kopje van het speelgoedkeukentje. Kindje wordt gecorrigeerd door de mama: “Dat mag niet, dat is heet!” Ondertussen komt papa alweer thuis van zijn werk, gaat zitten en roept: “Koffie!” Het vreemde is, dat in de meeste gezinnen die bij ons gebruik maken van het kinderdagverblijf, beide ouders werken.

Het leukste is het moment dat de verkleedkleren uit de kast komen. Zowel het stoere meisje als de stoere jongen loopt op de hoogste naaldhakken die wij van de moeders hebben gekregen omdat ze voor hen te hoog waren. Het verschil jongen-meisje is even weg en iedereen gaat helemaal op in de rol van ‘de nette mevrouw'.

Groetjes Sander